De natuurlijke schoonheid is een muze voor een levendige lokale kunstscène die zich concentreert rond Mahé en Praslin. Liefhebbers van kunst en beeldhouwkunst kunnen hun hart ophalen in de galeries van Michael Adams en Nigel Henri, en in de ateliers van Tom Bowers (zie foto) en Rita Morel.
Voor zo'n klein land hebben de Seychellen een levendige kunstscène die bestaat uit schilders, beeldhouwers, schrijvers en dichters, ambachtslieden van vele soorten, muzikanten en dansers.
Schilders hebben zich traditioneel laten inspireren door de rijkdom van de natuurlijke schoonheid van de Seychellen om een breed scala aan werken te produceren met behulp van mediums variërend van aquarelverf tot olieverf, acrylverf, collages, metalen, aluminium, hout, stoffen, gouache, vernis, gerecyclede materialen, pastels, houtskool, reliëfdruk, etsen, en giclee afdrukken. Plaatselijke beeldhouwers maken verfijnde werken in hout, steen, brons en cartonnage.
Lokale schrijvers en dichters hebben ook de prachtige achtergrond van de Seychellen gebruikt als inspiratiebron voor historische verslagen, fascinerende werken die de sociale geschiedenis van de eilanden en de mensen documenteren en verzamelingen korte verhalen en gedichten die de passies van het eilandleven oproepen.
Overal op de Seychellen zijn er veel ambachtslieden die kunstwerken maken die even gevarieerd en divers zijn als hun omgeving en die glas-in-lood omvatten, producten gemaakt van kokosnootschalen, bolsters, zeeschelpen en koralen, kleding, goud, zilver en andere vormen van juwelen, gerecycleerde materialen, vezels, bamboe, metaal en aardewerk.
Muziek en dans hebben altijd een prominente rol gespeeld in de cultuur van de Seychellen en in alle soorten plaatselijke festiviteiten. De muziek is geworteld in de Afrikaanse, Malagassische en Europese culturen en wordt gespeeld met trommels zoals de tamboer en de tamtam en eenvoudige snaarinstrumenten. De viool en de gitaar zijn betrekkelijk recent ingevoerde buitenlandse instrumenten die een prominente rol spelen in de huidige muziek.
De levendige Sega-dans met zijn elegante heupwiegen en het geschuifel van de voeten is nog steeds populair, evenals de traditionele Moutya, een mysterieuze, erotische dans die dateert uit de tijd van de slavernij, toen hij vaak werd gebruikt als uitlaatklep voor heftige emoties en als manier om uiting te geven aan ontevredenheid.
Kanmtole is een buitenlandse dansimport, begeleid door banjo's, accordeon, viool en triangel en doet denken aan een Schotse reel, terwijl de Kontredanse met zijn ingewikkelde bewegingen zijn oorsprong vindt aan het Franse hof en wordt gedanst op de tonen van banjo, triangel en op de instructies van de "Komandan" of commandant die de sets afroept.
Verschillende groepen traditionele dansers treden op bij plaatselijke gelegenheden, evenals moderne groepen die jazz, reggae, country & western, hip-hop, ballads en classic rock spelen. Er zijn verschillende koren die traditionele hymnen zingen en koormuziek promoten met een repertoire dat gewijde, wereldlijke, gospel- en volksstukken omvat.