In het noordwesten van Richtersveld vinden we het onherbergzame ‘Ai Ais Richtersveld Transfrontier Park’. Het gebied op de grens met Namibië en in de lus van de Oranjerivier lijkt op het eerste gezicht een oneindige leegte met af en toe een wilderige rotsformatie. Niets is minder waar, want er leven heel wat kleine reptielen, vogels en in de lente verandert het droge woestijngebied in een betoverend bloemenspektakel.
De hoogste piek van het national park is de bijna 1400 meters hoge Vandersterberg. In 1991 werd het Richtersveld National Park gesticht om een groot stuk land te beschermen. Het aantal bezoekers per keer aan het park wordt beperkt. Er werd een overeenkomst afgesloten met het inheemse Nama-volk, waarin stond dat het park hun eigendom zou blijven.
Ondanks het feit dat slechts een keer per jaar een stortbui uit de lucht komt vallen, leeft er in het Richtersveld National Park heel wat flora. De planten ontlenen hun vocht aan de mist die ’s morgens in alle vroegte vanuit de Atlantische Oceaan het land intrekt. Aan de ene kant zorgt de mist voor enige verkoeling die in dit national park overdag ver te zoeken is. Vooral in het hartje van de zomer is een safari door het park overdag niet te doen. Aan de andere kant levert de optrekkende mist die door de valleien heen vloeit een mooi schouwspel op. De Oranjerivier in het noorden van het Richtersveld zorgt voor heel wat recreatieverkeer. Je kunt er prachtige kanotochten maken of gewoon even ontsnappen aan de woestijnhitte. De ‘halfmens’ is een zeer bijzondere verschijning in het Richtersveld. Het is een plant, ondanks zijn veelzeggende naam en lijkt op een soort menselijk gestalte met kleine bloemen die uit slurfachtige armen groeien. De halfmens groeit in kleine groepjes op rotswanden.
Ook de imposante kokerboom met z’n uitgebreide stelsel van takken is hier een bijzondere verfraaiing van het landschap. In het centrale gedeelte van het gebied komt de dollarplant voor met bladeren die lijken op munten. Een groot aantal vogelsoorten vliegen door de diepe valleien van het Richtersveld. In totaal vind je in het national park meer dan 150 soorten, waaronder de bonte ijsvogel, spoorvleugelgans, Namakwa-zandhoen en de visarend. De droge half-woestijn is niet geschikt voor grote zoogdieren, maar voor reptielen des te meer. Maar liefst 25 soorten slangen staan geregistreerd. Een ontmoeting met een baviaan, klipspringer of steenbok is zeer waarschijnlijk. Zeldzamer is de bergzebra die ook in dit gebied kan rekenen op bescherming.
Je kunt het ruige landschap van het Richtersveld National Park doorkruisen met een 4WD jeep, maar te voet is de uitdaging waarschijnlijk een stuk groter. Zorg in alle gevallen dat je niet van de paden afraakt, want dat wordt terecht gezien als een overtreding. De woestijn is namelijk erg kwetsbaar. De ‘natuurlijke’ paden zijn vaak gevormd door vroegere goudzoekers die hier in de jaren ’20 hun geluk kwamen beproeven. Voor ervaren hikers of getrainde klimmers zijn er meerdaagse trektochten over de Vandersterberg.
De meest gebruikelijke route om per auto het Richtersveld National Park te bereiken is rijdend over de N7 via Springbok, richting Alexander Bay. Vanaf daar rijd je over een onverharde weg, maar kun je genieten van het uitzicht wat de Oranjerivier te bieden heeft. Vervolgens volg je de bewegwijzering richting Reuning. Uiteindelijk zal de ‘South African National Parks’ vlag je verwelkomen.