Kruger National Park

Verscheidenheid aan wilde dieren

Of je nu een fan bent van vogels, leeuwen of olifanten, je hebt genoeg mogelijkheden om ze allemaal en nog veel meer te zien. Maak gebruik van de aangeboden tours om u dicht bij enkele van de grootste schatten van Afrika te brengen.

Prachtig landschap

Hoewel de wilde dieren de belangrijkste attractie van het park zijn, vindt u ongelooflijke uitzichten op de omgeving, die nog een andere kant van de iconische schoonheid van dit continent laten zien. Verfris uw zintuigen met deze adembenemende en exotische landschappen.

Veel buitenactiviteiten

Het zal je misschien verbazen, maar naast game drives in het park, vind je hier ook prachtige outdoor activiteiten om van te genieten, zoals begeleide wandelingen, het verkennen van de wildernis, rugzak- en mountainbikeroutes, en het spelen van een rondje golf!

Wanneer je het beste naar het Kruger National Park kunt reizen hangt grotendeels af van wat je van plan bent in het park te gaan doen. Veel reizigers bezoeken deze attractie tijdens de droge wintermaanden (april - september). Dit is de beste tijd om de wilde dieren te bekijken, omdat de verschillende soorten dan vaker de waterpoelen bezoeken. De dagen zijn warm, terwijl de nachten koel tot koud zijn. Vogelliefhebbers en liefhebbers van flora kunnen terecht tussen november en februari (nat seizoen). De temperaturen zijn dan warm en er valt meer regen. Deze omstandigheden maken het gemakkelijker om trekvogels te zien en de kans om wilde bloemen in bloei te bewonderen. Houd er wel rekening mee dat het gebladerte dichter zal zijn. Om de drukte te vermijden, kunt u het beste tussen februari en november komen. Als u in december en januari komt, probeer dan de zuidelijke en centrale delen van het park te vermijden.

Het Kruger National Park heeft een lange geschiedenis. 25.000 jaar geleden leefden hier de San, ook wel bosjesmannen genoemd. Zij lieten indrukwekkende rotstekeningen achter die onder andere te bezichtigen zijn bij Masorini en Thulamela. Aan het einde van de 19e eeuw werd door de Zuid-Afrikaanse regering – toen de Volksraad - de noodzaak ingezien om de natuur te beschermen. De Volksraad verbood onder leiding van Paul Kruger de jacht tussen de rivieren Sabie en de Crocodile in het zuiden van het huidige Kruger National Park. In 1898 stichtte Kruger de Sabie Game Reserve. In de jaren daarop groeide het park en in 1927 werd het opengesteld voor het publiek. Sindsdien is het een belangrijk onderzoekscentrum en beschermd gebied voor de Afrikaanse wildlife. In 2002 behoort het Kruger samen met het Gonarezhou Nataional Park en het Limpopo National Park in Mozambique tot het gigantische Great Limpopo Transfrontier Park. Alles begon in 1898 toen Paul Kruger, president van de toenmalige Zuid-Afrikaanse Republiek, het gebied tussen de Sabierivier en de Krokodilrivier tot verboden jachtgebied proclameerde, een omheining liet plaatsen en dat park de Sabie Wildtuin noemde. Paul Kruger nam die beslissing omdat er in 1873 goud was gevonden in het naburige Pelgrimsrus (Pilgrim's Rest), en er daarna in de regio enorm veel gejaagd werd: dierenvellen en dierenhoorns waren namelijk heel gewild bij de goudzoekers, voor ruilhandel.

In 1899 brak de Tweede Anglo-Boerenoorlog uit. Omdat Transvaal als gevolg van die oorlog een Britse kolonie was geworden, werd een Britse majoor benoemd tot eerste hoofdveldwachter van de Sabie Windtuin: James Stevenson-Hamilton. Zijn verdienste is enorm: hij was een natuurliefhebber die het parkgebied enorm heeft uitgebreid en in 1912 zelfs een treinspoor dwars door het park liet aanleggen om bezoekers te lokken voor een picknick in het park. Stevenson-Hamilton heeft toen ook alle inwoners uit de savanne verwijderd omdat de regio (toen al!) malariagebied was. Transvalers hadden het toen over de bush als "die witman se graf". James Stevenson-Hamilton heeft in de beginjaren ook massaal roofdieren afgeschoten om zo de populatie van andere dieren te laten stijgen. Dat deed hij tot in 1927, toen de eerste dagbezoekers werden toegelaten. Tot verrassing van Stevenson-Hamilton wilden die toeristen vooral roofdieren zien, en niet zozeer massa's antilopen, giraffen, wrattenzwijnen, enz. Nu, tachtig jaar later, is dat nog zo... In 1926 heeft minister van Landerye Piet Grobler het park uitgeroepen tot eerste Nationaal Park van Zuid-Afrika. Met akkoord van de Britse overheerser werd het park genoemd naar de president die de Sabie Wildtuin (in 1898) tot beschermd gebied had geproclameerd en zo aan de basis lag van het wildpark: Paul Kruger. Die Nasionale Krugerwildtuin - the Kruger National Park was een feit.

Het Krugerpark is 360 km lang en 60 km breed en heeft een totale oppervlakte van 19.633 km². Aan de westelijke grens van het Krugerpark liggen er meerdere privé-wildparken. Vroeger was er nog een echte grens tussen het Krugerpark en die privé-parken, o.a. via elektrische draad. Maar in 1991 heeft Robbie Robinson, de toenmalige directeur van de Nationale Parkeraad, beslist om die draad weg te halen. Sindsdien kunnen dieren vrij in beide richtingen bewegen. In 2000, toen David Mabunda het eerste zwarte hoofd van de Parkeraad was, hebben Zuid-Afrika, Mozambique en Zimbabwe beslist om één groot wildpark te maken - met als Zuid-Afrikaanse inbreng het Krugerpark. Dat nieuw park zal het Great Limpopo Transfrontier Park heten. Oud-president Paul Kruger heeft nooit geweten dat het meest bekende wildpark ter wereld naar hem genoemd is, want hij is gestorven in 1904. James Stevenson-Hamilton is hoofdveldwachter gebleven tot in 1946, en hij is overleden in 1957. Als eerbetoon werd het hoofdrustkamp al in 1936 naar hem genoemd: het toenmalige Sabiebrug werd Skukuza, het Shangaan-woord voor "hij die alles schoonveegt, hij die alles onderste boven keert". Het museum van Skukuza is het Stevenson-Hamilton Museum, en aan de ingang van de receptie van het rustkamp Skukuza hangt een symbolisch beeldhouwwerk "Ons Grondleggers / Our Founders": de afbeeldingen van Piet Grobler, Paul Kruger en James Stevenson-Hamilton.